Χρόνος

Πάντα τακτοποιώ τα πράγματα μου.
Τα στοιχίζω.
Τα βάζω σε σειρά.
Ούτε εκατοστό παραπέρα.
Τα ρούχα στοιχισμένα,
τα παπούτσια στην ευθεία,
το γραφείο οργανωμένο.
Όλα μετριούνται με χρόνο.
Πόσο χρόνο χρειάζεται να φτιάξω πρωινό,
πόση ώρα έχω να το φάω,
πόσο χρόνο χρειάζεται να πάω στη δουλειά,
πόση ώρα διάλειμμα έχω.
Όλα είναι χρόνος.
Η ζωή χωρισμένη σε χρονικά τμήματα,
ευθύγραμμα και αυτά,
στοιχισμένα.
Το μόνο που ξεφεύγει είναι οι σκέψεις,
δεν τις τιθασεύεις αυτές.
Εκεί που λες ότι έχεις το πάνω χέρι,
εκεί που λες ότι έχεις συγκροτηθεί,
εκεί είναι που έρχεται,
μια μικρή,
μια αιχμηρή,
αδύναμη σκέψη και σου χαλάει την οργάνωση.
Άντε από την αρχή πάλι,
άντε να βάλεις σε τάξη το μέσα σου.
Τα ρούχα είναι στοιχισμένα;
Τα παπούτσια είναι στην ευθεία;
Το γραφείο είναι οργανωμένο;
Έχω αρκετό χρόνο να φτιάξω το πρωινό;
Έχω αρκετό χρόνο να υπολογίσω πόσο
χρόνο έχω να ζήσω ακόμα;