Φόβοι

Τι κάνεις εκεί;
Παίζω με τους φόβους μου,
τους έχω μαζέψει όλους,
μικρούς και μεγάλους.
Τους δίνω να δοκιμάσουν
λίγο από εμένα,
να με καταναλώσουν.
Θα συμφιλιωθείς μαζί τους;
Δεν θα γίνουμε φίλοι ποτέ,
σύντροφοι είναι στη ζωή μου,
σύντροφοι που δεν ζήτησα,
αλλά εγώ τους κάλεσα.
Εγώ τους ταΐζω, εγώ τους μεγαλώνω,
εγώ τους διώχνω και μετά τους μαζεύω.
Δεν θες να τους αντιμετωπίσεις;
Κάθε ημέρα αναμετριέμαι μαζί τους,
άλλοτε χάνω άλλοτε κερδίζω,
μα πάντα το βράδυ πρέπει τις πληγές μου
να επουλώσω με ελπίδα ότι δεν
θα είναι δίπλα μου.
Σαν το πρωϊνό φως που σε ξυπνάει
μέσα από τις γρίλιες,
και σε χαιδεύει απαλά,
έτσι και αυτοί έρχονται και
ψιθυρίζουν γλυκά στο αυτί μου
“εδώ είμαστε, όλοι”.