Κοχύλι
Κοχύλι στο βυθό μια ήρεμης θάλασσας,
βυθισμένο μέσα στη σιωπή,
χωμένο ακίνητο στην άμμο.
Κοχύλι που έπρεπε να είναι πουλί
να γυρνάει από τόπο σε τόπο
να μας μετράει από ψηλά.
Κοχύλι, γιατί είσαι σαν τα χείλη τα σφιγμένα;
τι έχεις δει και δεν μου ανοιγεις και σε εμένα;
Κοχύλι δεν κουβαλάω φωτιά μηδε μαχαίρι
τρυφερά θα σε πιάσω
γλυκά θα σε παίξω με το χέρι
Κοχύλι, γιατί σκάβεις να χωθείς πιο βαθιά;
τι σε φοβίζει και από εμένα και φεύγεις μακριά
Κοχύλι, εδώ θα μείνω να περιμένω
ένας βράχος γεμάτος ζωή.