Βράχια

Περπάτησα πολύ.
Έφτασα στην άκρη του λιμανιού,
άτιμος αυτός ο ήλιος
αλλά τουλάχιστον είναι η αλμύρα
που στεγνώνει τα χείλη
και δίνει λίγο γεύση.
Ήρεμη σήμερα είναι, όχι
ο χαμός των προήγουμενων ημερών.
Πάλευε μάταια να σπάσει το μπετον
επίμονα, άλλες φορές δυνατά,
άλλες φορές γλυκά, όπως
παλεύουμε να ηρεμήσουμε το ανάγλυφο
της ψυχής μας.
Νύχτα και ημέρα δεν σταματάει
ο άνεμος πολλές φορές είναι ο
σύμμαχος της.
Τι είναι αυτά που φαίνονται στο βάθος;
Καΐκια μάλλον
φεύγουν για τα ανοιχτά,
άραγε πάνε να ψαρέψουν;
άραγες πάνε σε κάποια κρυφή παραλία;
Ωραία θα ήταν να ήμουν μέσα σε κάποιο
σίγουρα θα μπορούσα να δω
διαφορετικά τα πράγματα
τόσο μπλε γύρω μου θα βοηθούσε.
Έφτασα στα βράχια,
να βρω κάπου να έχει ίσκιο
να μην έχει σκουπίδια
να μπορέσω να κάτσω
να είμαι κρυμμένος από τα βλέμματα
και τους περαστικούς.
Το βιβλίο μου το έχω μαζί μου;
αναπαίσθητα προσπαθώ να το νοιώσω
μεσα στη τσάντα που κουβαλάω,
ναι εδώ είναι, νοιώθω τις γωνίες
του να πιέζουν την πλάτη.
Εδώ φαίνεται ειναι ωραία,
ίσκιο έχει, κρυμμένος είμαι
και έχει σανίδια για να κάτσω.
Ίσως το βράδυ κάποια παιδιά έρχονται εδώ
ή να ψαρέψουν ή να κάτσουν να βλέπουν
το πέλαγος και κρυφά να καπνίζουν.
Μπορεί και όλα αυτά.
Εδώ δεν με φτάνει το κύμα,
αλλά με δροσίζει η ανάσα του.
Σελίδα 1 η αρχή,
η τοποθέτηση, η υπόσχεση.
Όπως στις ανθρώπινες σχέσεις,
μια αρχή, μια υπόσχεση,
ένα νέο κεφάλαιο και ένα
τελευταίο, ο επίλογος.
Καιρό έχω να δω γλάρους
τώρα τους χαζεύω.
Μου φαίνεται θα κάτσω εδώ
μέχρι να δω το ηλιοβασίλεμα,
ένα φυσικό φαινόμενο που μαγνητίζει
τους ανθρώπους και τους ερωτευμένους.
Παράξενο είδος ο άνθρωπος,
τόση δύναμη κουβαλάει
και τόσο αποφασισμένος να μην την
χρησιμοποιήσει.
Προσπαθεί να κάνει
τα πάντα ώστε να καταστρέψει
αυτό που τον ζει. Προσπαθεί
να εξαντλήσει τις δυνάμεις του
για την καταστροφή του.
Άλλωστε έτσι δεν κάνουμε και εμείς κάθε ημέρα
λίγο λίγο.
Ίσως έρθω και το χάραμα εδώ,
θα είναι ωραία, αν προλάβω.