less than 1 minute read

Έφτασα λίγο αργοπορημένος,
αλλά δεν πίστευα ότι θα είχε τελειώσει.
Μπήκα βιαστικά μέσα στο σπιτι,
πέταξα το σακάκι όπως όπως
πάνω στην πολυθρόνα και
άρχισα να ψαχνω τα δωμάτια
να σε βρω.
Μύριζα ακόμα τον καπνό από
το τσιγάρο σου
και το άρωμα σου ήταν έντονο παντού.
Σε φώναξα, δεν άκουσα απάντηση.
Βγήκα στο μπαλκόνι δεν ήσουν στην
θέση σου.
Κοίταξα παντού,
κατέβηκα κάτω στο πεζοδρόμιο,
ρώτησα στο ψιλακατζίδικο που
αγοράζαμε τα τσιγάρα,
ρώτησα στην πιάτσα των ταξι
κανένας δεν σε είχε δει
κανένας δεν σε ήξερε.
Άραγε υπάρχεις ή είναι μια
φαντασίσωσή μου;
Γύρισα πίσω.
Βυθίστικα στον καναπέ και περίμενα,
δεν μπορεί να κάνω λάθος.
Πόσο άργησα; δεκα λεπτά , μια ώρα
όχι μια ζωή.
Φοβάμαι να συνηθίσω να περιμένω
φοβάμαι να περιμένω μόνος.